(Φιλία)
Τρέχει ο Ζιβάγκο για γιατρό, η Μέλιω από πίσω
«Τέτοιο τεκνό μου έλαχε, δε θα του τη χαρίσω.
Γιατί μπορεί ο Φαληρεύς να’ναι άντρας μου με βέρα
αλλά… πολύ το κέρατο μωρ’ αδερφέ μου. Αέραααααα!»
Κι’ ενώ η Ροδώ κοιλοπονεί, η Μέλιω η αεράτη
τον παίδαρο ονειρεύεται. Πώς να’ναι στο κρεβάτι;
Και όλο είν’ από κοντά, όλο και τον αγγίζει…
Τον έχει κάνει τούρμπο. Χα! Το ματς τώρα αρχίζει!!!!
«Μάναααα» φωνάζει το παιδί. «Βγαίνει, τι να το κάνω;»
«Γέννα το, ηχεστήκαμε! Εδώ παίζει άλλο πλάνο».
Ήρθα γιατροί, ήρθαν μαμές… στην “ambulance” την πάνε.
Πίσω η Μελιώ κι’ ο παιδαράς, σε “cabrio” ακολουθάνε.
«Που λες, Μπόρις αγόρι μου, που μαύρη να’ναι την ώρα,
στα δεκατρία παντρεύτηκα. Νωρίς επήρα φόρα
να δω του γάμου τα καλά. Κοίτα να δεις μια γκαντεμιά
στ’ άνθος της ηλικίας μου, με της «γιαγιάς» τη ρετσινιά!!!»
«Αυτό να μην το ξαναπείς, κουκλάρα , μόνο φίλα με!
Να σαραντίσει η κόρη σου και για Μπαχάμες φύγαμε.»
(Φιλία) Χορικόν
Θεούλη μου, όνειρο ζω, μη με ξυπνάτε, αφήστε με
Δυο νύχτες φουλ στον έρωτα… ε, και μετά ξυπνήστε με.
Να’ρθω να στρώσω η καψερή, που είμαι ξερή σα γύψος
και του Φαλή το κέρατο ν’ αυξάνεται καθ’ ύψος!!!!
Σε καθε πήδο ανέβαινε το κέρατο δυο πόντους
Μελιώ σταμάτα ,σ’ άκουσαν γειτόνοι απ τους βρόντους
που να ξηγάς στη Ρούλα μας ποιά είναι η κάθε στάση
σε βλέπω αύριο πουρνό μπρος στο εικονοστάσι!
Ωσότου η κόρη να μπορεί στα χέρια να ΄χει βρέφος
Η μάνα της φερότανε χωρίς καθόλου έθος !
Τη μαία όσο περίμενε να ΄βγει και να ΄χει νέα
Η Μέλιω εχαμουρεύοντο με ρώσικη παρέα.
Πάρε με, Μπόρις, πάρε με, στη μέση μη μ΄ αφήνεις
Χαρμάνι είμαι η άμοιρη, τα ουράνια μου δίνεις.
Μη βλέπεις που η μοίρα μου τσορόμπιλα μου φέρνει
Θωρώ πως τώρα η πλάστιγγα στο μέρος μου, ναι, γέρνει !
Τανιότανε η κόρη της, τον κόσμο τον χαλούσε
μπροστά όμως στον έρωτα η Μέλιω αδιαφορούσε.
Γκόμενο επιδέξιο έβαλε στη ζωή της
Και να που η Μέλιω έμαθε πού το σημείο G της !
Γιαγιά, κυρία, γίνατε, πολλά συγχαρητήρια !
Ηχέστηκα, καημένη μου, άντε και στα συχτήρια !
Μην, όμως, είμαι άκαρδη ; Μην τάχα και χυδαία ;
Η ώρα αυτή μου ΄λέγανε πως θα ΄τανε ωραία !
Τον Μπόρις τον εντράπηκε, «Για μένα τι θα λέει !»
Και γρήγορα το μάζεψε και άρχισε να κλαίει.
Τι να σε κάνω Ρόδω μου ; Παιδί μου έτυχε να ΄σαι !
Το εγγόνι μου θα ΄ρθω να δω, ήσυχη να κοιμάσαι !
Το boy αφήνει σύξυλο, να πάει για τη λεχώνα
Μόλις που ο ήλιος έσκαγε στο Ρώσικο χειμώνα.
«Βλέπεις θυσίες που κάνουνε, Ροδώ, οι καλές μανάδες;
Πάω να χάσω το τεκνό για δικές σου κουτουράδες!»
Πάει στο δωμάτιο να τη δει, η Ρόδω μουτρωμένη.
«Τι μούτρα είν’ αυτά καλέ, δεν είσαι ευτυχισμένη
που το «φορτίο» έφυγε και είσ’ απαλλαγμένη;»
«Καλά, τραγούδα εσύ. Για δες την κούνια τι έχει μέσα
που κάλιο είχα να πέθαινα. Α ρε τύχη μου μπαμπέσα…»
Σκύβει στο βρέφος για να δει παιδιάστικη φατσούλα…..
Ωρέ, βαστάτε Τούρκοι τ’ άρματα! ΠΙΝΕΖΑ ΚΙΝΕΖΟΥΛΑ!!!!
«Όχι ρε π@@@@@ μου, κι’ εδώ αυτές με κυνηγάνε;»
Πλαντάζει, σκούζει υστερικά, οι τρίχες της μαδάνε….
«Ποτέ δεν το περίμενα τέτοιο κακό να μ’ εύρει
να’χω Κινέζα εγγονή. Φάλοοοοοο για πες αλεύρι!»
Στην κόρη:
«Βούρλο, με «μπάμια» τόκανες; Α ρε φούρκα που σού’χω
Μ’ αρέσει που τους διάλεγες…. ήθελες προσοντούχο!!!
Με τι προσόντα σ’ έριξε, μωρή, το Κινεζάκι;
Ααααχ, δεν έμοιαξες σε μένανε πού’χω σ’ αυτά μεράκι!»
(Κλαυδία)
Το τυχερό του καθενός όμως το δίνει η μοίρα
και η Μελιώ απόφαση το πήρε η κακομοίρα
φώναξε, ξεμαλιάστηκε και πλάνταξε στο κλάμα
κατηγορούσε τη Ροδιώ και κλαίγανανε αντάμα,
μα τα κισμέτι δε βουλά, τ΄ασήμι δε σκουριαίνει
κι ότι ειν΄απ΄το Θεό γραφτό, οπίσω δε γιαγέρνει...
Ο Μπόρις βρέθηκε κι αυτός στο μάτι του κυκλώνα
λιούμπα της λέει της Μελιώς εγω βρίσκω βελόνα,
μέσα σε τόννους άχυρα...θα ψάξω τον κινέζο
θα στονε φέρω όρθιο ή τονε θέλεις τέζο;;
Που θα τον βρείς τον άχρηστο, αυτοί είναι μιλιούνια !
έχω τον τρόπο μου εγώ....δες το μωρό στην κούνια...
Οσο το κοίταζε η γιαγιά , το μέσα της σκιρτούσε
ήτανε σχιστομάτικο, μα το αίμα...της μιλούσε
ήτανε ανάγκη κόρη μου, ανάθεμα την ώρα.....
στην Κίνα να μου γκαστρωθείς, μα τι να λέμε τώρα..
Τη μέρα την επέρναγε παράδιπλα της κόρης
τα βράδια όμως λίγωνε στην αγκαλιά του Μπόρις,
ώσπου της ανακοίνωσε πως φεύγει για δουλειές
στην Κολομβία πρώτιστα Λονδίνο, Μπαγκλαντές ...
Αμάν !!! Τώρα τι γίνεται;;; στη Μόσχα θα ξεμείνω
με τη λεχώνα τη Ροδιώ και το μωρό...εκείνο;;;
Ω!!! Μπόρις μου δεν γίνεται να σ΄αποχωριστώ
για κάθε ώρα μας μαζί λέω κι ένα ευχαριστώ,
τώρα που ηκαλόμαθα η έρμη στα φιλιά σου,
πως θα βρεθώ ολομόναχη μακριά απ την αγκαλιά σου;;;
Αλλος νταλκάς προέκυψε, αν είναι δυνατόν !!!
βόγγηξε πλέον η Μελιώ κι έβγαλε ουρλιαχτόν !!!
Λιούμπα μου μη μου χολοσκάς και μη στενοχωριέσαι
δεν θα χαθούμε λιούμοα μου, εσύ δεν ξεπερνιέσαι
πάρε λεφτά να πορευτείς, της δίνει μια βαλίτσα
και στο Λονδίνο πήγαινε που έχω μια δουλίτσα...
σας έβγαλα εισιτήρια, πρόσεξε πρώτη θέση
κι εκεί θα ξανασμίξουμε , θα δείς πως θα σ΄αρέσει...
(Νέα θριαμβευτική είσοδος από : marilise)
Φόρτωσε η Μέλιω την Ροδιά μαζί με το Βουδάκι
βαλίτσα και γουναρικά ,και φεύγει τάχει τάχει
Δίσταζε τώρα , φτάνοντας στη γηραιά Αλβιώνα
σχέδιο εσκάρωνε τρανό, να σώσει την εικόνα .
Το βρέφος, γόνο βασιλικό, θα ‘λεγε πως έσωσαν
από τον αφανισμό σε κάποιον κινέζικο αλληλοσπαραγμό ,
φιλόστοργη και εύσπλαχνη εκείνη και η κόρη εθυσιάστηκαν ανιδιοτελώς.
Κανει το πικρό γλυκό και την Ροδιώ φωναζει
και το μωρό που έκανε, λοξά λοξά κοιταζει...
Παντέρμο εισαι όμορφο...εισαι και κιτρινάκι
μα τι να κανω η καψερή, πού χω και γώ μεράκι
Για τον Μπορίς που μ΄εκανε να αιστανθώ ωραία
και να φορέσω κέρατο, στον δόλιο Φαληρέα....
Αυτά σκεφτόταν η Μελιώ…μες το αεροπλανο
μακαρι να γινότανε και να άλλαζαν το πλάνο..
Και στα μισά του ταξιδιού..εκεί χωρίς αιτία
ξάφνου ακουνε μια φωνή!!!! αεροπειρατία!!!!!
Να μην μιλήσει εδώ κανείς και λέξη να μην βγάλει
δεν πάμε στο Λονδίνο πιά αλλά σε χώρα άλλη...
(Κλαυδία)
Στροφή κάνει στους ουρανούς,στα σύννεφα απο πάνω
κι άλλη πορεία , αντίθετη , παίρνει τ΄αεροπλάνο
μάνα και κόρη άφωνες στις θέσεις καρφωμένες,
κοιτάζονται μ΄ απόγνωση.....κεραυνοβολημένες...
Στα μαγαζιά σχεδίαζαν τι ψώνια έχουν να κάνουν
βόλτες στ΄αξιοθέατα, στα πέριξ να εκδράμουν,
λεφτά είχανε μπόλικα, ΕΥΡΩ, Δολλάρια, Λίρες,
είχανε φράγκα με ουρά, δεν ήταν κακομοίρες...
Καημό το είχε η Μελιώ, στο Μπακινχαμ να πάει
στην OXFORD street να τριγυρνά, ψώνια να κουβαλάει
κι η Ρόδω εμελέταγε να πάνε στα Μουσεία
γιατί δεν πρόλαβε να δεί ούτε ένα στη Ρωσία !!!
Οι τρομοκράτες απειλούν μ όπλα, χειροβομβίδες,
τσετσένοι είναι αυτονομιστές κι έχουνε γίνει βίδες
με τους γειτόνους τάχουνε, ζητούν την εξουσία
κι είναι σληροί κι αδίστακτοι χωρίς υποκρισία !!!
Ο κυβερνήτης δήλωσε : Τα καύσιμα δε φτάνουν...
θα πέσουν και θ΄αφανιστούν πρέπει στάση να κάνουν !!!
Με άγχος συσκευτήκανε , δεν είχανε προβλέψει
κι αυτό το θέμα σοβαρά, τους είχε τώρα μπλέξει..
Επείγουσα τώρα έκκληση κάνει ο Κυβερνήτης,
διαλέξτε αεροδρόμιο ...Αιγύπτου ή της Κρήτης;;;
Κάγκελα οι επιβαίνοντες νέοι, παιδιά και γέροι.
Θα ζήσουν; Θα πεθάνουνε; Κανείς τους δεν το ξέρει.
Μαυριδερός ο αρχηγός, καλάζνικοφ κρατούσε
ντυμένος σαν τον Αραφάτ και τσίχλα εμασούσε!
Μα, κάτι μάτια, μάτια μου, που σπίθες επετούσαν
βαθιά, υγρά, λιγωτικά, λάγνα, που σε μεθούσαν!
Αυτή τη λεπτομέρεια την «έπιασε» η Μελιώ
που είχε πάρει φόρα πια, χωρίς σταματημό!
«Βρε, λες να τόχει η μοίρα μου να «ρίξω» βεδουίνο;
Πολύ μ’ αρέσει το παιδί. Το παίρνω η τ’ αφήνω;»
Γίνεται πάλη μέσα της, νικάει η γυναίκα.
Του ρίχνει χαμηλές ματιές, ζητάει τουαλέτα.
Της κάνει νόημα «ΟΚ» και γίνεται «κατάσταση»
απ’ την κορφή ως τα δάχτυλα νιώθει αυτός μια «ανάταση»!
Ληστής! Μ’ αν ήταν για γυνή, δε συζητούσε καν.
Έπεφτε αμέσως στο «κοκό»…. κάτι σαν το Στρός Κάαν.
Γυρίζει, λέει στο κοκπίτ «Προσγείωσ’ το όπου βγαίνει.
Έχω να κάνω κάτι τις.» Και τουαλέτα μπαίνει………
Κοίτα να δεις που η Μελιώ, χωρίς καμιά προσπάθεια,
Θα σώσει κόσμο και ντουνιά μ’ αυτή της την εμπάθεια!!!!
Γεματι νάζι η Μελιώ. τον αποσυντονίζει
μεσα στα μάτια τον κοιτά..και τον εμαγνητίζει
το πονυρό της το μυαλό σκέφτεται μάνι μάνι
ποιό είναι το συνφέρον τους και τι μπορεί να κάνει
Στην Κρήτη να κατέβουνε θα ειναι εκεί η Ρούλα
θα τις βοηθήσει σίγουρα μα ειναι κι μικρούλα
πως θα τους εξηγήσουμε στους Κρητικούς το χρώμα
δεν τα σηκώνουνε αυτά ..ειναι νωρίς ακόμα...
σίγουρα δεν θα βρεί γαμπρό..για την Ροδώ στην Κρήτη
γι αυτό ας παν στην Αιγυπτο..να βρούν καινούργιο σπίτι...
Και τίθεταιτο καίριο και επίμαχη ερώτημα στη Μελιώ :
Μετά από τόσας αλλαγάς ,τόσας ανατροπάς
εν δίλημμα προέκυψε : ποιός ειν ο πιο G-ητάς
ο μάφιαρώσσος το τεκνό ή ο λαγνοματάς?
Πρέπει Μελιώ μου να σκεφτείς για ποιόν καρδιοκτυπάς!
Μεθαύριο, θα ερίζουνε για σένα, μια πλανεύτρα,
μια βάβω, μια τρελή ξανθιά, μια παξιμαδοκλεφτρα!
Για την Ροδώ ψαχνω γαμπρό..μα κοιτα εδώ μια τύχη..
πως πεφτουνε οταν κουνώ το πιο μικρό μου νύχι,
τεκνά, μαφιόζοι,πειρατές, κι ολοι οι Μαχαραγιάδες
Μελιώ μου τόση πέραση για πες μου που ξανάδες...
τι φταίω εγώ που μόλις δώ άντρα να έχει μπράτσα
ας ήτανε και η κόρη μου ωσαν κι εμέ καπάτσα
(Κλαυδία)
Η Ρόδω ήτανε έξαλλη, τα νεύρα της τσατάλια,
το πινεζάκι έσκουζε κι αυτή ένοιωθε χάλια
καμιά δεν είχε διάθεση να δεί τις πυραμίδες
κι απο την άλλη η Μελλιώ νέες άνοιξε παρτίδες,
ρέ μάνα για κάτσε καλά...έχεις πιά ξεσαλώσει
πιές ένα ουίσκυ, ένα κονιάκ για να σε χαλαρώσει
Και τι σε μέλει εσένανε της απαντά η Μελιώ
ο Φάλος με κεράτωσε, τον κερατώνω εγώ
και αν μέχρι τώρα ήμουνα τίμια και λογική
είδες χαίρι να έβλεπα η καμιά προκοπή ;;;
Σκάσε λοιπόν και άσε με να το ζήσω κι αυτό
βλέπεις πως έχω πέραση... ας το ευχαριστηθώ !!!
Στην τουαλέττα έκανε άλλες δυό επισκέψεις
μετά...αυτό που έκανε ούτε θα το πιστέψεις
σέρβιρε η ίδια στα "παιδιά" απο ένα ουισκάκι
φρόντισε κι έριξε εντός, το γνωστό βοτανάκι
συνέχισε αμέριμνη με γέλια και με γλύκες,
ώσπου εζαλιστήκανε και πέσανε σα σκνίπες...
Απ το παράθυρο η Ροδιώ βλέπει τις φοινικιές
τις πυραμίδες θεόρατες, στην έρημο αυλακιές,
μόλις προσγειωθήκανε, ορμήσανε στρατιώτες
και τους τσετσένους πιάσανε σαν ζαλισμένες κότες
ο Κυβερνήτης έσπευσε και είπε στη Μελιώ
Μy lady υποκλίνομαι, μ΄όλο το σεβασμό ,
είσαστε μιά ηρωική και θαραλλέα κυρία
η πράξη σας θα εκτιμηθεί απο την Εταιρεία
θα τιμηθείτε βέβαια σε ανώτερο βαθμό
μόλις Λονδίνο φθάσουμε, θα το φροντίσω εγώ..
Τα σέβη μου κυρία μου και χίλια ευχαριστώ
τόσους ανθρώπους σώσατε, αυτό σας το χρωστώ..
όλοι χειροκροτούσανε, της σφίγγανε τα χέρια
κι εκείνη απολάμβανε τη χαρά τούτη, πλέρια !!!
Ο Κυβερνήτης υψηλός, ξανθός, γαλανομάτης,
ούτε στιγμή δεν έφυγε λοιπόν απο κοντά της,
GORDON NEWMAN τον λέγανε και ήτανε πενηντάρης
ανύπαντρος, χωρίς παιδιά, αθλητικός, κιμπάρης..
Κι’ ύστερα «Φταίει ο φονιάς»!!! Αν είναι δυνατόν,
να της την πέφτουν μονομιάς μανούλια εκατόν!
«Καλέ Gordon, μήπως μπορώ να πιω ένα ουισκάκι;
Άντε και αν σου βρίσκεται, βάλε κάνα παγάκι.»
Πρώτη φορά αισθάνθηκε νάναι εξουθενωμένη
Εμ… τουαλέτα τρεις φορές απανωτές καϋμένη,
τι περιμένεις; Είσαι και μιας κάποιας ηλικίας.
«ΑΑΑΑΑ! Δε θέλω ηττοπάθειες, είμ’ Αλφα κατηγορίας!
Άκου ψυχή μου, Gordon μου, στο λέω νέτα σκέτα…
Εγώ, για σήμερα καπούτ! Τέρμα η τουαλέτα!`
Αύριο τα λέμε πάλι… και σιγά, καλέ, να μη χαθούμε
Θα με «τιμήσεις» μη μου σκας, σίγουρα θα βρεθούμε!
Αφού ξεμπλέξαν το λοιπόν, από τους πειρατές
Ξανα απογειώθηκαν για βόρειες ακτές
Και γύρισαν ξανά μανά στο βροχερό Λονδίνο
Καλύτερα δεν έπινα ένα κουτί κινίνο
Σκέφτηκε η Μελίτη μας απογοητευμένη
Που στα ζεστά τα κλίματα ήτανε μαθημένη
Με άντρακλες θερμόαιμους να κάνει «καταστάσεις»
Κι όχι με «πισωγλέντηδες» που παίρναν άλλες «στάσεις»
Ο GORDON μας ας όψεται σκέφτηκε η καημένη
Στην εταιρεία του δουλειά της είχε πια ταμένη
Ν’αρχίσει να εργάζεται δεν θα ‘τανε και άσχημα
Τί να τα κάνει άλλωστε μονάχα τα παράσημα
Θα είχε πλέον χρήματα και με την άνεσή της
Θα ζούσε και την κόρη της μα και την εγγονή της
Θα ‘ταν υπολογίσιμη θα διάλεγε τους άντρες
Θα ήταν στα χεράκια της κομπολογιού σαν χάντρες
Και όταν εξασφάλιζε το πιο καλό κορόϊδο
Θα πάσαρε την κόρη της σε κάνα gay λόρδο
Κι εκεί που ήταν άτυχες, χωρίς καθόλου άστρο
Θα βρίσκονταν και με γαμπρούς και με δικό τους κάστρο
Να έχουν μπάτλερ κι οδηγούς μα και υπηρεσίες
Κι εκεί που ήταν τσόκαρα θα πόζαραν κυρίες.
Κάποτε μεσ’στο πιάτο τους δεν είχε ούτε....άλας
Τώρα θα τις καλούσανε στου Μπάκιγχαμ το palace
Και στο κυνήγι θα ‘παιρναν μέρος της...αλεπούς
Κι ο Φάλος σαν τα μάθαινε θα έβγαζε αφρούς.
(Κλαυδία)
Χρυσά όνειρα κι ανάλαφρα τώρα η Μελιώ μας κάνει
που απο τη δράση την πολλή, έχει πιά αποκάμει...
τα μάτια κλείνει κι ήρεμη τη δόξα απολαμβάνει
το πινεζάκι όμως ξυπνά, κι άντε το κλάμα πιάνει
το αίμα της ανέβηκε.... αμέσως στο κεφάλι
λίγη ησυχία χρειάζεται, την έχει πιάσει ζάλη
ζητάει ΝΤΕΠΟΝ , ζητάει νερό, ζητάει ωτασπίδες,
τρέχουνε να της φέρουνε τα πάντα... σαν βολίδες
κι ο κάπταιν σαν το έμαθε, ήρθε να της προτείνει
στο πιλοτήριο άμεσα μπορεί να παραμείνει.....
Πολλά πολλά δεν ήθελε η Μελιώ μας παρακάλια
την πρώτη θέση άφησε....της τρέξανε τα σάλια,
ο GORDON της καλάρεσε, θάχανε ευκαιρία;;;
Πρώτος λαχνός της έλαχε σ΄αυτή τη λοτταρία !!!
Κι ευθύς στο πιλοτήριο χώνεται σαν την γάτα,
καλέ μου GORTON σού φερα πολύ καλά μαντάτα
Θα κάτσω έδώ δίπλα σου και όχι να βολτάρω
και να με μάθεις πως μπορώ και γώ να πιλοτάρω.
Που να το φανταζότανε η ζωή ειναι μυστήριο...
πως έρωτα θα έκανε μέσα στο πιλοτήριο
Στα γόνατά του την βαστά και την χαιδολογάει
μα ένα απο τα όργανα απ το ταμπλό χαλάει...
Και πάνω πού χαν μια χαρά, βλάβη στ αεροπλάνο
λέει ο πιλότος και μπορεί να αλάξουμε το πλάνο.
Αντί Λονδίνο βρε Μελιώ,, θα κατεβούμε Κρήτη
να το επισκευάσουμε..και φεύγουμε την Τρίτη..
Η "ΝΕΑ" ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Δεν της καλόρθε της Μελιώς αυτή
αλλιώς τα ευχόταν..
όμως τί την περίμενε ούτε το φανταζόταν..
Φτάνουν στ αεροδρόμιο κόσμος πολύς υπάρχει
μην είν κανένας πόλεμος μην είναι καμιά μάχη;
κόσμος εδώ κόσμος εκεί κόσμος στο πεζοδρόμιο
μπουκάρανε οι κρητικοί μπήκαν στ αεροδρόμιο..
Με το μωρό στην αγκαλιά η Ρόδω ψιλοτρέμει
κι ένα ψηλό ντελικανή κοιτάζει αφηρημένη
Τα βλεμματά τους έσμιξαν για μιά στιγμή μονάχα..
Θέ μου τι κούκλα ειν αυτή; πως να την λένε τάχα;;
Πάει κοντά και την ρωτά πως βρέθήκε εδω πέρα;
είναι ιστορία μακρυά θα σου την πώ μιά μέρα..
Α πο την πρώτη την στιγμή που σ είδα τά χω παίξει,
το πως σε λένε πές μου το έστω και μία λεξη.
Με λένε Ροδοστάλακτη και εσέ ντελικανή μου;;
μένα με λένε Μανωλιό και τόχω σε τιμή μου...
Κι αφού τα τακιμιάσανε ο Μανωλιός κι η Ρόδω
λέει της θα σε πάρω εγώ γυναίκα μου ντε λόγο.
Μα χω μωρό βρε Μανωλιό και δεν δικό σου σπέρμα
και δέκα νάχεις Ρόδω μου εγώ σε θέλω..τέρμα.!!!!
Μες τον σεβτά της η Ροδώ την Μέλιω έχει ξεχάσει
μα αν παντρευτεί το Μανωλιό και κείνη δεν θα χάσει....
Κόρη μου, παρ’το Μανωλιό λέει η
Μελιώ στη Ρόδω
Εγώ στ’ αεροδρόμιο λέω να μείνω...αρόδω
Πολλά μανουλομάνουλα γυρνάνε εδώ πέρα
Άντρες ψηλοί και γόητες, πιλότοι στον αέρα
Εσύ καλά βολεύτηκες με τούτο το λεβέντη
Ασε κι εγώ η άτυχη να κάνω κάνα γλέντι
Κι άμα θελήσει ο Θεός, θε να συναντηθούμε
Πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι μαζί θα ζούμε
Τα ‘παν, τα συμφωνήσανε η μάνα με την κόρη
Κι ο Μανωλιός τη βούτηξε περίπου με το ζόρι
Την έχωσε στ΄αγροτικό μαζί με το μωρό της
Να παντρευτεί στα Ζωνιανά ήταν το ριζικό της
Πολλές δουλειές περίμεναν, και γάμοι και βαφτίσια
Του Μανωλιού απότιστα μένανε τα ...χασίσια
Μα πρώτα θα περνάγανε από τα...συνεργεία
Στου Μανωλιού εκάνανε σέρβις τα « εργαλεία»
Ρεβόλβερ και καλάσνικωφ και μια παλιά μπερέττα
Θ΄αγόραζαν τα στέφανα, μαζί και τα « κουφέτα»
Που ήταν απαραίτητα για όλες τις δουλειές
Εκτός απ’ τα μυστήρια και για τις μπαλωθιές
Λίγο πριν φτάσουν στο χωριό, βρήκαν τους αστυνόμους
Που τάχα λέει προστάτευαν τους δρόμους και τους νόμους
Είπαν «συγχαρητήρια» κι αρχίσανε τ’αστεία
Κι ο Μανωλιός τους ρώτησε πώς πάει η ...φυτεία
Τα πάντα υπό έλεγχο αυτοί του απαντήσαν
Ως και τα χασισόδεντρα επήγαν και ποτίσαν
Κι ο Μανωλιός περιχαρής προτού η μέρα λήξει
Τους κάλεσε στο σπίτι του τα όπλα να τους δείξει.
(Κλαυδία)
M ένα χαμόγελο πλατύ και
τρισευτυχισμένη
άνετη, σέξυ η Μελιώ, σ΄ένα μπαράκι μπαίνει
παράγγειλε μία ρακή ,για να ξεκαθαρίσει
πως όντως πλέον τη Ροδιώ έχει αποκαταστήσει
κι εκεί που ήταν χαλαρή και ανακουφισμένη,
ο GORDON μπαίνει μεσ το μπάρ μ΄ένα κουτί μεγάλο
στο βάθος όμως προχωρεί το δίνει σ έναν άλλο...
και χαιρετιούνται εγκάρδια,με νόημα κοιτιούνται
πίνουν ποτό και συζητούν χέρι-χέρι κρατιούνται.
Ταμπλάς της ήρθε της Μελιώς τι ήτανε τούτο πάλι;
Αλοίμονο! Την πάτησε ! Την έπιασε μιά ζάλη,
τέτοια ντροπή δεν κρύβεται, ολόκληρη την καίει
μα τόσο να ξεγελαστεί απ τον εγγλέζο γκέη .. ;;;
Ανάθεμά τη τη ρακή, κοίτα τι μούχει κάνει,
με ζάλισε και νόμισα το πάτωμα...ταβάνι !!!
Ο κάπταιν με τη μπλέ στολή και το παράστημά του
με θάμπωσε την έρημη δεν είδα τα στραβά του !!!
Καλά να πάθεις βρε Μελιώ λέει στο
εαυτό της
μήπως να παει στα Ζωνιανά; θα είναι για καλό της;
Εκεί άντρες δυνατούς..κι ωραία παλικάρια
για να σου ρίξουν μια ματιά δεν θέλουν παρακάλια..
Με 4χ4 με πρόβατα με γίδια και σίγουρα είναι μάστορες και σε πολλά παιχνίδια...
Τούτα σκεφτόταν η Μελιώ και τουτα λογιζόταν
και τα λεφτα της άρεσαν και άντρα χρειαζόταν....
(Κλαυδία)
Kι εκεί που ήταν χαλαρή και
ανακουφισμένη,
βρέθηκε η δύσμοιρη Μελιώ με τα φίδια ζωσμένηΓια να συνέλθει η άμοιρη, καφέ ήπιε μιά ποτίστρα
μα δεν το χώνευε μαθές, ο GORDON κουδουνίστρα !!
Τους δρόμους πήρε κι έτρεχε σαν τη ζεματισμένη
η λύσσα της ξεχείλιζε σα θάλασσα αφρισμένη,
χάλασε ο κόσμος ο ντουνιάς,χάλασε η ανθρωπότης,
τα πάντα ματαιότητα, τα πάντα ματαιότης...
Κι εκεί που εσκουντούφλαγε κι έριχνε μπινελίκια,
στο Φαληρέα θυμήθηκε να πεί τα συχαρήκια...
Με μεηλ τον ενημέρωσε, παντρεύεται η κόρη,
με Κρητικό ντελικανή απο τα Λευκά όρη...
απο οικογένεια καλή και με δουλειά στρωμένη,
με φούντες κάνει εμπόριο σ΄όλη την οικουμένη!!
Μετα στον BORIS σκέφτηκε, να του τηλεφωνήσει,
καλά μαζί του πέρασε, δε τόχε λησμονήσει,
αφού πολύ προσπάθησε, γιατί έπεφτε η γραμμή,
μαύρα μαντάτα έλαβε, χλώμιασε στη στιγμή,
τον BORIS ,τον συλλάβανε, τον είχαν φυλακίσει,
τριάντα χρόνια η ποινή που είχε να εκτίσει...
Αφού η Μελιώ τελείωσε τα πρώην
νταραβέρια
Από την κόρη φτάσανε τα πρώτα τα χαμπέρια
Στα Ζωνιανά θα κάνανε τώρα τη γαμοβάφτιση
Με το γαμπρό της έλεγε είχανε πλήρη ταύτιση
Και τώρα θα γινότανε κυρία με τη βούλα
Στου γάμου όμως τις χαρές ήθελε τη μανούλα
Να δει με τα ματάκια της τώρα την προκοπή της
Και να ξεχάσει τις πομπές αλλά και την ντροπή της
Που η Ρόδω της προξένησε με την αγκαστριά της
Και όλα ναυαγήσανε της μάνας τα όνειρά της....
Ετσι η Μελιώ παράτησε πιλότους κι άλλους γκόμενους
Για το χωριό ξεκίνησε να εύρη τους επόμενους
Και πράγματι στα Ζωνιανά σαν πάτησε ποδάρι
Ο κόσμος έμειν’ άφωνος με τη δική της χάρη
Ως κι οι βοσκοί των ζωντανών που ήλθαν απ’ τα όρη
Κανείς δεν εξεχώριζε τη μάνα από την κόρη
Το γάμο πρώτα κάνανε, κι ύστερα το βαφτίσι
Μετά τα γαμοπίλαφα, χορός μα και μεθύσι
Στο τέλος που αρχίσανε να πέφτουν μπαλωθιές
Ενας τσοπάνος δίμετρος της έρριχνε ματιές
Ήταν ψηλός σαν το βουνό, σαν τα Λευκά τα ‘Ορη
Μουστακαλής ντεληκανής, πανέμορφο αγόρι
Της έκανε την πρόταση να πάνε στο μιτάτο
Και η Μελιώ το δέχτηκε......κι έμεινε δίχως πάτο.
(Κλαυδία)
Οι Κουμπουρογιαννάκηδες μηνύματα
επέμψαν
για ένα χρέος παλαιό για ζωντανά που εκλέψαν
και είχε ο ντελικανής υπόσχεση δοσμένη
την αδελφή τους σύζυγο να πάρει...την Ελένη !!
Προίκα της δίναν μπόλικη, 3000 κουράδια
οικόπεδα στη θάλασσα και στα βουνά λιβάδια,
χοντρή ήτανε κι άχαρη ,μαύρες ελιές γεμάτη,
φαρδόκωλη, μελαχροινή με στραβισμό στο μάτι !
Πως να την πάρει ο δυστυχής, μήπως την αγαπούσε;
το χρέος να ξεπλήρωνε, πως αλλιώς θα μπορούσε;;
Οι σκέψεις τονε ζώνανε σαν κάρβουνα αναμμένα
μα ο λογισμός και η καρδιά ήταν αλλού δοσμένα
με τη Μελιώ γινήκανε το τέλειο ζευγάρι
όπως είναι το όστρακο, με το μαργαριτάρι !
Και δεύτερη παραγγελιά ήρθε να του θυμίσει
δεν έχει περιθώρια, πρέπει ν΄αποφασίσει...
Κάμε ότι πρέπει Σηφαλιό, κι άσε τις κουζουλάδες
γιατί ετοιμάσαμε εψές, κουμπούρες και σουγιάδες!
Ηντα με βρήκε συμφορά, ήντα τώρα να κάνω
που τη Μελιώ έστειλ΄ ο Θεός με το αεροπλάνο !
Ο Σηφαλιός επλάνταξε , την κεφαλή χτυπούσε
πως ν αρνηθεί τον έρωτα με τη Μελιώ που ζούσε!!!
ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ "ΝΕΑ" ΣΥΝΕΧΕΙΑ
(Ρούλα - Σμαραγδένια)
Που νάξερε ο έρημος για το ποιόν την άλλης
πως γρήγορα βαριότανε της αντρικής αγκάλης
αυτός ζουσε στον κόσμο του και έγραφε αράδες
για την Μελιώ ειχε σεβτά κι εφιαχνε μαντιναδες...
Καταστηθα με χτύπησε Μελιώ μου ο σεβτάς σου
και δεν μπορώ ουτε στιγμή να ζήσω μακρυά σου..
Μα κεί που τάλεγε αυτά να σου μπροστα του βγαίνει
Η Μέλιω αναμαλιάρικη ...ροδοκοκκινισμένη
Ηντα χεις Μέλιω μου κι ετσά; εισαι σαν παπαρούνα;;
τι να σου βρε Σήφη μου , με χτύπησε φουρτούνα.
Δεν τον θωρείς τον άνεμο; το πως λυσομανάει;
κοιτα πως με ξεμαλιασε..κακό να τον εφάει..
Μέλιω μου φύλλο δεν κουνά;; δεντρακι δεν λιγιάζει..(ποιτική αδεία χι..χι..)
πρώτη φορα ειδα άνεμο, ετσά να ξεμαλιάζει......
Τα μπαλωσε απ την μια η Μελιώ τα μπαλωσε απ την άλλη
πήγε και χώθηκε ξανά στου Σήφη την αγκάλη...
Κλαυδία
Oμως για λίγο κράτησε αυτή η
ευτυχία
τρίτη ήρθε παραγγελιά, τέλειωσε η διορία...
Ο Σηφαλιός τη λύρα του έπιασε και το κλάμα
απελπισμένος ήτανε και ζούσε ένα δράμα...
Θεέ μου σε παρακαλώ τη βούληση ν΄αλλάξεις
και κάμε το το θαύμα σου, ζητώ να μ΄απαλλάξεις
καλή η Ελένη κι άξια, μα δεν την αγαπάω
και προτιμώ μονάχος μου τα γίδια να φυλάω...
Πάλι όμως σκεφτότανε πως λόγο είχε δώσει
και άντρας ήτανε σωστός με μπέσα και με γνώση.
Μάτια μου είμαι Κρητικός, κι όπου σταθώ το λέω
τον λόγο μου τον εκρατώ, και ας πονώ κι ας κλαίω,
οι δρόμοι μας τελειώσανε, μα δε θα ξεχαστούμε
οι αναμνήσεις μιά ζωή στη σκέψη μας θα ζούνε !!!
Αλαφιασμένη η Μελιώ, έλεγε τα δικά της,
ζορίστηκε, μα μάζεψε γρήγορα τα πανιά της
Μέχρι να στέκεται ο ντουνιάς, ο έρωτας θα ζήσει
γιατί είναι δώρο του Θεού και χάρισμα απ΄τη φύση,
ο τόπος δεν τη σήκωνε, άλλο να τριγυρίζει,
μάλλον παραγνωρίστηκε και μπαρούτι μυρίζει !!!
Και πριν καλά καλά σκεφτεί το τι θα κάνει τώρα
μήνυμα στέλνει ο Φαληρεύς, με μεηλ πάνω στην ώρα....
Σχωρα,Μελιω τον απιστο,σεχει
αποθυμησει
τα σεα του τα μεα του ταχ επανεκτιμησει
στο μειλ στο ξεκαθαρισε,πεθυμησε.. στιφαδα
μετανοιωσε,να σμιξετε στη νυφικη πασταδα
ετσ οπως τακανες και συ δεν εισ αρσακειαδα!
"Αγάπη μου, συγχώρα
με", της έγραφε στο γράμμα
πίσω στην Κίνα να σε δω το έχω κάνει τάμα.
Κι όσο καιρό εσύ έλειπες, σ' εμέ κάθόλου κούκου
στ΄ορκίζομαι δεν έκανε του άτιμου φαλούκου !
Στις λέσχες δεν εζύγωνα, στα μπαρ μ' έχουν ξεγράψει
κι έτσι κι εγώ τον βίο μου τον έβαλα σε τάξη.
Κι αφού χρόνο δεν ήθελα στις τσούλες να πετάω
άρχισα για ξεκάρφωμα τακούνια να πουλάω.
Τί να σου λέω, μάτια μου, επνίγηκα στα φράγκα
Γι' αρχή κάποιο λεθρέμπορα τον έντυσα σαν μάγκα !
Του φόρεσα στα πόδια του πολύ προχώ παπούτσια
που μέσα επροσάρμοσα μια ντελικάτη σούστα !
Προχώραγ' ο λαθρέμπορας και έμοιαζε δυο μέτρα
το γόητρο του γίνηκε πολύ σκληρό σαν πέτρα !
Όλοι τον ερωτούσανε πώς έγινε ψηλάγκουρας
εκεί που περπατούσε και φαίνουνταν σαν κάγκουρας !
Το είπε και στους φίλους του μαζί και στους γνωστούς
γιατί τον απειλήσανε με όπλα και λοστούς.
Όλοι οι Κινέζοι θέλησαν με μιας ψηλοί να γίνουν
δεν άντεχαν και κίτρινοι και τάπες ν' απομείνουν.
Έτσι κι εγώ εσκάρωσα μι' ανώνυμη εταιρία
και το franchise της πούλησα σ΄ολόκληρη Ασία !
Το τί τακούνι πούλησα, δε λέγεται, μωρό μου
κι ομού με τα τρελά λeφτά
βρήκα τον εαυτό μου !
Μελίτη, είμαι ζάμπλουτος και ήρθε πια η ώρα
τη σύζυγό μου να την βρω, να την φλομώσω δώρα !
O Φάλος τι κι αν πλούτισε στης ξενιτιάς τα μέρη
Καμιά δεν συγκρινότανε με το δικό του ταίρι
Γυναίκες κοντοπίθαρες, κίτρινες, σχιστομάτες
Στον έρωτα μαστόρισσες μα στο μυαλό....πατάτες
Σαν τη Μελιώ δεν ήτανε καμιά τους μέχρι τώρα
Κρίμα που χωριστήκανε, μαύρη ήταν η ώρα
Θυμόταν τη Μελίτη του και όσα πήγαν στράφι
Που ‘χε λαμπάδα το κορμί και το μυαλό ξουράφι
Τις χόρτασε πια όλες αυτές, τις κίτρινες Κινέζες
Μπροστά στη γυναικάρα του μοιάζανε σαν..πινέζες
Και θα ‘τανε όλα όμορφα, το ένιωθε γραμμένο
Ομως το κοριτσάκι τους έμεινε γκαστρωμένο
Για ν’αντιμετωπίσουνε αυτή τους την κατάσταση
Ευρέθηκαν οι σύζυγοι να είναι σε διάσταση
Καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τη λαχανίδα
Κι ο Φαληρεύς ξεκίνησε να πάει στην πατρίδα
Στέλνει το μέιλ στη Μελιώ να δει πως πάν’τα πράγματα
Μη ξεκινήσει άδικα και κυνηγά φαντάσματα
Να μάθει απ’ τη γυναίκα του αν είναι εκτός νυμφώνα
Κι αν έχει πάψει να είναι πια στο σπίτι του η κολώνα
Περίμενε απάντηση στο μέϊλ με αγωνία
Μα η Μελιώ περίμενε με τ’όπλο στη γωνία
Πού ήσουνα βρε άχρηστε μετά από τόσα χρόνια ?????
Περιπλανιέμαι άδικα με καύσωνες και χιόνια
Να κουβαλώ στην πλάτη μου μια κόρη γκαστρωμένη
Τον κόσμο βόλτα έφερα μόνη και αποδιωγμένη
Και φυσικά δεν τόλμησε να πει για τα παθήματα
Τους άντρες που γνωρίστηκε και όλα τα πηδήματα
Η κόρη επαντρεύτηκε του είπε ...κι έχει κόρη
Τσακίσου, έλα γρήγορα,.πάρε και το βαπόρι
Κι έλα στην Κρήτη όπου ζω να γίνεις το λιμάνι μου
Στους πέντε γκόμενους θαρρώ, χωρά και το στεφάνι μου...
(Κλαυδία)
O Φάλος με πλοίο έφθασε, απόγευμα
Δευτέρας
και η Μελιώ αναφώνησε, βρές καλώς το, το τέρας
που πάτησε τους όρκους του, κι έκανε ασωτείες
στην ξένη χώρα διέπρεψε σ΄όλες τις αμαρτίες !!!
Δεν ντράπηκες ανάξιε , ελεεινό ρεμάλι
να σέρνεσαι εδώ κι εκεί σ΄αυτό το μαύρο χάλι;;;
Μελιώ πέφτω στα πόδια σου, για να με συγχωρήσεις
πολλά έκανα σφάλματα, ζητάω να τα σβήσεις,
τα χίλια δίκια του Θεού έχεις εσύ γλυκειά μου
και θα υπακούσω σ΄ότι εσύ θα ήθελες καρδιά μου
δέχομαι να τιμωρηθώ όπως εσύ νομίζεις
δούλος σου είμαι ταπεινός θα κάνω όπως ορίζεις!
Και τι ενόμισες βρε σύ ότι είναι οι πομπές σου;
τίποτα ψιλοπράγματα να πείς άντε και χέσου ;;;
σημάδια πάνω στο χαρτί που μπορείς να τα σβήσεις;;;
ή βρώμικες πατημασιές που θα τις σφουγκαρίσεις;;;
Σημάδια ανεξίτηλα μείνανε στην ψυχή μου
τι αγωνίες πέρασα μαζί με το παιδί μου,
μήνες περιπλανήθηκα , έζησα μαύρες ώρες,
πέρασα δύσκολες στιγμές με βρήκαν χίλιες μπόρες,
εσύ τραβολογιόσουνα μες τα χαμαιτυπεία
κι εγώ με το κορίτσι μας, μεσ την ταλαιπωρία...
Η Μέλιω συγκρατήθηκε, μην το παρατραβήξει,
στο δράμα ήτανε άψογη ,μα έπρεπε να το λήξει
Τι να σου πώ...μου στέρεψε ακόμα και το δάκρυ
μα είοαι το στεφάνι μου, πρέπει να μπούν στην άκρη,
τα σφάλματα κι οι οδυνηρές στιγμές του παρελθόντος
να δούμε τα γενόμενα του άμεσου παρόντος...
Εγώ να ξέρεις στάθηκα σε όλα μου κυρία,
το όνομά σου τίμησα σε κάθε ευκαιρία,
πρώτα πάμε στην Τράπεζα που είναι κοντά εδώ
χρυσή κάρτα να εκδόσουμε κι ένα λογαριασμό
και μετρητά χρειάζομαι, γιατί έχω υποχρεώσεις
και για όσες κάνω αγορές, πλήρωσε τις χρεώσεις...
Οτι πείς ματζουράνα μου και ότι με διατάξεις
θέλω να ζήσουμε ευτυχείς χωρίς...αναταράξεις
κάρτες θα έχεις όσες θές, καρνέ επιταγών
κοινούς λογαριασμούς πολλούς και ξένων Τραπεζών
στην Κύπρο έχω κατάθεση καθώς και την Αγγλία
και στη Ζυρίχη έστειλα...μία περιουσία..
χρήμα έχουμε μπόλικο, βασίλισσά μου θάσαι
κι εγώ θα μείνω πλάι σου ,ξυπνάς είτε κοιμάσαι !!!
Μωρέ ο Φάλος ειν΄αυτός; δεν τον
αναγνωρίζω...
έχει καεί η γούνα μου, τα κόλπα του γνωρίζω...
μου δείχνει τόση εκτίμηση, με θεωρεί αγία !!!
Δεν του περνάει απο το νού η Λουκρητία Βοργία...
Αστονε να φαντάζεται πως σβήστηκαν τα λάθη,
και θα του ετοιμάσω εγώ του λιναριού τα πάθη....
Τώρα θα δείτε θέατρο... τέχνης
και ηθοποιού..
και τη Μελίτη αντίγραφο.........Κατίνας Παξινού
Στον Φαληρέα πούχαψε πως ητανε
κυρία
το ειπε και δεν ντραπηκε δεν
έχασε ευκαιρία..
να του ιστορίσει πως μακρυά ...αυτή ηταν ενταξει..
κι ο Φαληρέας είχε τη μη βρέξει και μη στάξει..
κι αφου το χρήμα άφθονο έραιε απο τον Φάλο,
να του τα φάει η Μαλιώ σκέφτηκε δίχως άλλο.
Στα ψωνια τό ρηξε ευθής παπούτσια τσάντες ρούχα..
κοιτα που ο Φαλος πλούτησε κι υπόληψη δεν τού χα..
Λουί βιτόν, Κοκό Σανέλ, Αρμανι μα και Γκούτσι
απο τα νυχια ως την κορφή μεχρι και το παπούτσι
Πες μου ζαργάνα μου τί θές και γώ θα σου το κάνω,
μια βίλα θέλω Φάλο μου νά ναι στο κύμα πάνω.
Να εχω υπηρέτριες ,σωφέρ και κυπουρό..
να τους διαλέξω όμως εγώ, θαρρώ ειναι σωστό..
Τι νάχε άραγε η Μελιώ βαθιά μες το μυαλό της;
να χε καβάντζα..κηπουρό, σωφέρ, για το καλό της;;;
Κι ο Φάλος εσυμφώνησε να κάνει οντισιόν
Η άταχτη γυναίκα του με το κομπινεζόν
Θα έβρισκαν προσωπικό από τις αγγελίες
Χωρίς να υποψιάζεται όλες τις αταξίες
Που η Μελιώ θα σκάρωνε πίσω από την πλάτη του
Και κηπουρούς και οδηγούς θα ‘βαζε στο κρεβάτι του
Μα η Μελιώ μας ήτανε πια αποφασισμένη
Κι ο Φάλος τη φωλίτσα του την είχε και....χεσμένη
Ετσι λοιπόν εδέχτηκε τους όρους της γυναίκας
Γιατί ‘τανε πολύ αργά να γίνει....Βεληγκέκας
Το επόμενο το ζήτημα που ‘χαν να κανονίσουν
Ήταν για το επάγγελμα που θα ‘καναν να ζήσουν
Ομως εδώ εξέσπασε μεγάλη διαφωνία
Γιατί άλλη γνώμη είχε αυτός.....και άλλη η συμβία.
H ΠΟΛΥ ΝΕΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ Ο ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Κλαυδία
Ο Φάλος το
ξεφούρνισε κάπως διστακτικά...
μιά αλυσσίδα εμπορική πιττόγυρα, σαλατικά,
με λίγη γεύση εξωτική πχ...Πίττα πάπια Πεκίνου,
σουβλάκια με λαχανικά, φτερούγες πιγκουίνου,
ή κάτι πιό θαλασσινό,ψητή σαρδέλλα πίττα
κεφτέδες χταποδιού αχνιστοί με σώς άγρια βλήτα..
Ισως και κάτι τοπικό...σουβλάκι σαλιγκάρια,
αρνάκι οφτό , γίδα βραστή με βρούβες κι αγκινάρια,
Ούτε ν΄ακούσει η Ροδιώ, τι λές μυαλοκομένε;;;
Τσίκνες και λίγδες ζήλεψες τώρα κατακαημένε;;;
Χόρτασες καταγώγια, χόρτασες ζέστη, γλίτσα
τώρα εδώ στον τόπο μας δεν θα βρεθεί δουλίτσα,
τόσα προσόντα έχουμε, και χρήμα κι εμπειρία,
κάτι θα κάτσει, δεν μπορεί, θα φτιάξουμε εταιρεία,
ίσως κάνουμε εξαγωγές.....το μέλλον θα κοιτάμε,
τζάμπα θα αγοράζουμε, τριπλάσια θα πουλάμε...
θα φτιάξουμε θυγατρική και άλλη Εταιρεία
που θάχει μοναχά ζημιές...και τέρμα η Εφορία!!!
Φίλους πολλούς και κολλητούς θα κάνουμε κουμπάρους,
μέσα σ΄ όλα τα κόμματα, τζέντλεμαν και γαιδάρους,
γιατί το ξέρεις προκοπή κανείς εδώ δε κάνει,
αν δεν έχει" το μέσον του " φάκελο στην παλάμη!!!
Σε λίγο τα πετρέλαια θ αρχίσουν ν΄ανβλύζουν
άσε που και τ΄ αέρια σύντομα θα γεμίζουν
τεπόζιτα, δεξαμενές και υπόγειους αγωγούς,
κι εμείς εδώ θα είμαστε να δρέψουμε καρπούς !!!΄
Ομως πρέπει να δράσουμε και μάλλον να βιαστούμε
είναι η κατάλληλη στιγμή για να επωφεληθούμε,
βάλε κάτω την γκλάβα σου και στύψε το μυαλό σου
Φάλο δεν αστειεύομαι... αν θέλεις το καλό σου!!
Ξεκόλλα και κατέβασε μιά καινοτόμα ιδέα..
να πάρουμε επιδότηση κι εμείς βρε Φαληρέα,
να τρίβουνε τα μάτια τους, να σκάσουν οι εχθροί μας
κι εμείς ν΄ απολαμβάνουμε την τύχη τη χρυσή μας !!!
Κι αφού καλά το σκέφτηκε ο Φαληρέας πλέον..
μπίζνες να κάνουμε Μελιώ αερίων πετρελαίων.
Κάτω απο την Κρήτη λέγεται πως όλα τούτα υπάρχουν
και θα χεστούν στο τάληρο όσοι εταιρίες θά χουν..
θα έρθουν γεωτρύπανα κι εξέδρες πετρελαίων
και εσύ απο τους πλούσιους, πιο πλούσια θά σαι πλέον.
Γι αυτό Μελιώ μου άρχισε τις κουμπαριές ντε λόγο,
σε ότι κι αν κανεις συνφωνώ μην μου ζητάς τον λόγο...
Χαρές μεγάλες η Μελιώ την τέχνη της θ αρχίσει
κουμπάρους, κηπουρούς, σωφέρ, θάχει να κατακτήσει..
Κανουν χαρτιά την άδεια να πάρουν απ το κράτος
τους βγήκε η πίστη ανάποδα.. σε φάρδος και σε πλάτος..
Δεν ήξερες δεν άκουγες δεν ρώταγες βρε Φάλο;
να βρούμε εναν βουλευτή να δώσουμε ρεγάλο..
σε ποιόν θα τάξεις και θα πεί, όχι δεν θελω χρήμα
να χάσουμε την μπίζνα μας Φάλο δεν θα ναι κρίμα;;
Πού νάξεραν τι τρέξιμο θά χε η ιστορία.. και πως θα μπλέκανε πολύ στην
γραφειοκρατία.
Υπόγραψε απο την μια μεριά, υπόγραψε απ την άλλη
κι η στίβα απο κ....χαρτα γινόταν πιο μεγάλη
λίγες ακόμα υπογραφές τους είπανε πως μένουν,
περίμεναν
περίμεναν κι ακόμα περιμένουν.....
Κλαυδία
Τρέχανε και δε
φτάνανε σε αρμοδίων γραφεία,
χαμόγελα ευγενικά.... μεσ΄την υποκρισία,
το θέμα εξετάζεται και μην ανησυχείτε...
θα πάει και στον υπουργό που επιτροπής ηγείται,
ίσως ακόμη χρειαστούν κάποιες πιστοποιήσεις
σίγουρα κάποιο λάδωμα για τις διευθετήσεις....
Αμάν βρέ Μέλιω μπλέξαμε κι έχω στομάχι χάλια
φτιάξε λαπά, τσάι βραστό, στίψε δυό πορτοκάλια
να ξέρεις πως πεθύμησα κεφτέδες, ντολμαδάκια
απο της γυναικούλας μου τα δυό χρυσά χεράκια !!!
Ω! Φαληρέα λάλησες ! Τόχασες το μυαλό σου
κι αστόχαστα ονειρεύεσαι δεν έχεις το Θεό σου !!!
Φαντάστηκες πως θα περνώ ώρες μεσ΄την κουζίνα...
κρεμμύδια να βρωμοκοπώ ολόκληρη ένα μήνα ;;;
Θα πάρουμε μαγείρισσα , εγώ θα το φροντίσω
κακάσχημη ,μα έμπειρη να την καθοδηγήσω,
θέλω να τρώμε υγιεινά, ελληνική κουζίνα,
ασφάλιση βεβαίως γιόκ , ρεπό...ένα το μήνα !!
Βρήκα κι έναν Πορτογάλο, για σωφέρ ιδανικό
με πολύ καλές συστάσεις , νέο και ευγενικό...
Φαληρέα αμολύσου, πιάσε όλους τους βουλευτές
μην ακούω για ντολμάδες, για κεφτέδες και ρακές!!!
Βρε Μελιώ όμως για σκέψου πως αυτές οι προσεγγίσεις
γίνονται σε εργασίας γεύματα για συζητήσεις...
δεν πηγαίνεις στο γραφείο να τους πείς χαίρω πολύ
τους καλείς σ΄ένα τραπέζι και κουρδίζεις το βιολί..
έτσι βλέπεις αντιδράσεις, κι αναλόγως προχωρείς
άλλως άγνοια δηλώνεις και με τρόπο αποχωρείς!!!
Μην ξεχνάς πως δεν είναι ένας, μα ολόκληρος στρατός
πως να τους ταίσεις όλους....λιμασμένος συρφετός !!!
Βρε χαιβάνι τους κινέζους πως τους βρήκες το κουμπί;
Αυτή ειν΄ άλλη ιστορία βρε Μελιώ.. δεν στο έχω πεί;
Αυτοί δεν έχουνε κρίση ,ούτε τόση διαφθορά....
εδώ όλοι είναι κλέφτες κι εδώ είναι η διαφορά...
Και το κράτος τους δουλεύει, όλοι οι νόμοι τους τηρούνται
και οι κλέφτες και οι προδότες αμέσα εκεί τιμωρούνται !!
Ολοι πάντως το γνωρίζουν στην Ελλάδα οι επενδύσεις
είναι φόβος ,είναι τρόμος που απεύχεσαι να ζήσεις...
Σήμερα αλλάζει ο νόμος, αύριο ο υπουργός,
η κυβέρνηση απόψεις....φεύγει ο πρωθυπουργός...
εκλογές κάθε δυό χρόνια, απεργίες κάθε μέρα,
εθνικές γιορτές, αργίες, συνελεύσεις όλη μέρα !!!
Ποιό κόμμα να προσεγγίσω, ποιόν έντιμο βουλευτή;;;
Συριζαίους, Πασοκαίους, ΝουΔου ή Κομμουνιστή;;;
Οποια πέτρα να σηκώσω, απο κάτω ένα λαμόγιο
τι θα πάρω, τι θα δώσω, όλοι το ίδιο λεξιλόγιο !!
Για σκέψου
Φαληρέα μου βάλτο μυαλό σου κάτω
να βρούμε ενα βουλευτή ξύπνιο και κουστουμάτο
για μίζες να μιλήσουμε και δώσε του το χέρι
απ εξω κι ανακατωτά σίγουρα θα τις ξέρει.
Να δές εκείνον πού ρχεται για βουλευτής δεν μοιαζει;
ζύγιστον μα το μάτι σου, η μίζα θα τον νοιαζει.
Κι αφού εσυστηθήκανε το πρόβλημα τους λένε
μια άδεια για εξώρυξη του πετρελαίου θέμε.
Μην νοιάζεστε και εγώ είμαι εδώ,θα σας το κανονίσω
ο λόγος μου συνβόλαιο σε κάποιους θα μιλήσω..
και πήτε πως τελείωσε απο τωρα η δουλειά σας
με τόσο χρήμα σίγουρα θα βγεί η άδειά σας..!!!
Και τώρα που σας γνώρισα εχω μεγαλη ευθύνη..
μα αν τον είδατε εσείς τον είδανε και εκείνοι..
Και τότε
σκέφτηκε η Μελιώ «Δεν πάω μέχρι τον Άκη
τάχαμου να του πάω γλυκά, να τονε δω λιγάκι;
Αυτός κι’ αν έχει, μάτια μου, γνώσεις επί του θέματος.
Να τον ρωτήσω για of shore , γι’ απόκρυψη αποθέματος….
Ποτέ μου δεν κατάλαβα… τρελάθηκαν; τι στο καλό….
τέτοιο παιδί τριαντάφυλλο τον στείλαν στον Κορυδαλλό !
Να δω και τη Βικούλα μας, εκείνη την Κυρία…
Άνασσα απ’ την κούνια της! Οποία ταλαιπωρία
να σούρνεται στις φυλακές για δύο ψωροGoucci!
Τι στα κομμάτια! Το Chanel χρειάζεται και παπούτσι!!!!
Μόνο που πρέπει να βιαστώ… κάνει απεργία πείνας
Έχει να φάει αστακό… ουουου, θάναι κάνας μήνας!»
Ντύνεται, βάφεται η Μελιώ για το επισκεπτήριο
Πώς μπήκε χωρίς άδεια, αυτό είν’ ένα μυστήριο!
Υπεύθυνος στην είσοδο ήταν ένα «κομμάτι»……
Ααααχ, μέσ’ τη στολή του έλαμπε!!! Είχε αυτό το κάτι
που ξετρελαίνει τη μαντάμ. Του κάνει ένα νεύμα…..
Ε, δεν ήθελε και πιο πολλά, παρέδωσε το πνεύμα!!!!
Χρονο δεν έχασε
αυτός το μέλι πως να χάσει
που τούρθε απο τον ουρανό, δεν έχασε την φάση.
Κι αφού την ευχαρίστησε με τον δικό του τρόπο
να δείς τον Ακη δυό λεπτά...ειν στο κελί το πρώτο.
Τον βρήκε του εξήγησε χαρτί καλαμάρι
πως τόσο χρόνο έκανε μια άδεια να πάρει...
και μενα βρήκες βρε Μελιώ; να έρθεις να ρωτήσεις;;
στη φυλακή ταξε μαθές και εσύ να καταντήσεις;;
Κλαυδία
Μετά πήρε τα
πόδια της στης Βίκυς το κελάκι
σε μούρα χάλια ήτανε, κρατούσε ένα μπαμπάκι
και έτριβε με οινόπνευμα τα χέρια με μανία...
μακριά της στάθηκε η Μελιώ στη δεξιά γωνία,
ούτε που καταδέχτηκε αυτή να την κοιτάξει
το νού της είχε στο μαλλί, πάσχιζε να το φτιάξει
και δώστου με οινόπνευμα έλουζε και τη χτένα
και για την επισκέπτρια, παρά δεν έδινε ένα!
Αυτή είναι στον κόσμο της κι έχει παραλογιάσει
τον ΄Ακη αφού κατάφερε να τονε ξελογιάσει,
με μαστοριά τον άρπαξε απο τη Γερμανίδα,
για όφελός της τόκανε, μα και για την πατρίδα....
μια βλαχοπούλα ασήμαντη απ΄το χωριό το Ζέλι
που ήξερε πως να βουτά, το δάχτυλο στο μέλι..
στο άψε σβήσε έγινε του υπουργού η συμβία
και τρύπωσε σαν ξωτικό στο club "κλεπτοκρατία"
ξεσάλωσε στις αγορές και με το μαύρο χρήμα
θεώρησε πως έγινε "κάτι" αυτό το....βλήμα...
και στόχο έβαλε ψηλό....παλάτι ν΄αποκτήσει
περιουσία τρανταχτή.... και γάμο στο Παρίσι
στο FOUR SEASONS δεξίωση, μη χέσω η βλαχάρα,
κι όλους τους στόχους πέτυχε, μία παλιοβρωμιάρα!
Αφραγκη και ξεβράκωτη αγόρασε... δικό της
μέγαρο, που δεν είχε δεί ούτε στο όνειρό της..
και τώρα μέσ΄τη φυλακή ωρύεται και κλαίει
γιατί άδικα την πιάσανε κι αθώα είναι λέει...
Το πήρε είδηση η Μελιώ ,πως δεν είναι σε θέση
ούτε μιά λέξη να της πεί, ούτε να της εκθέσει
το πρόβλημά της το οξύ κι ούτε λόγος για λύση
αυτή ήταν προβληματική και ήδη είχε λαλήσει...
Ο Φαληρέας σκέφτηκε κι απόφαση έχει πάρει
οι δυό τους να παλαίψουνε, όπως κάθε ζευγάρι,
οπίσω να γυρίσουνε στη γη, στα κτήματά τους
και ν΄ άξιοποιήσουνε όπως τα γονικά τους,
με κάποιες καλλιέργειες το εύφορό τους χώμα
όσο είχανε τη δύναμη κι ήταν γεροί ακόμα !!
Κλαυδία
Η Μέλιω
εξενέρωσε, αγρότισσα θα γίνει;;;
σκέφτηκε, όμως, πως η φυλακή δεν ήτανε για κείνη,
πολύ ψυχοπλακώθηκε και μαύρισε η καρδιά της
δεν είναι για τα σίδερα ,σίγουρα η αφεντιά της!!
Βρέ Φαληρέα δεν μπορώ στα πάτρια να γυρίσω,
στις κουτσομπόλες τη χαρά δε θέλω να χαρίσω,
να λένε πως δεν πρόκοψα κι είμαι αποτυχημένη
άφραγκη, κακορίζικη μα και κερατωμένη...
Τι λόγια είναι αυτά που λές, λατρεία μου και φώς μου
ποιός θα τολμήσει να σταθεί εμπόδιο εμπρός μου;
Εκανα γκομενοδουλειές μα έχω και γνωριμίες
κονέ μ΄ανθρώπους σοβαρούς, επιχειρηματίες,
θα βρώ εγώ κεφάλαια κι η γή μας θ΄αποδώσει
σκέφτομαι καλλιέργειες ανθέων με νού και γνώση...
Τριαντάφυλλα, γαρύφαλλα, βότανα και λεβάντες
εξαγωγές κι εμπόριο με όλες τις αβάντες,
κι εσύ Μελιώ, τη μάνα σου γύρισε να κοιτάξεις
στα ξένα την επόνεσες κοντά της θές ν΄αράξεις
στο σπίτι σου το πατρικό, να πάρεις την ευχή της
πριν κλείσουνε τα μάτια της και φύγει η ψυχή της!
Βρε Φαληρέα καλά λές, και σ΄είχα για ντίπ βόδι
και η Βουλγάρα βοηθός θα πάρει αμέσως πόδι,
άλλη θα βρώ με τα μισά, τη γραία να προσέχει
μπουγάδες και σιδέρωμα , για φάρμακα να τρέχει
κι εγώ θα κάνω επαφές διάθεσης προιόντων
μέσα απ το διακδίκτυο,στα σαιτ των παραγόντων,
σ΄εκθέσεις και συνέδρια θα έχουμε παρουσία
και σύντομα θα φτιάξουμε γερή περιουσία...!
Κι αφού το ειπε της Μελιώς, εκείνη τον κοιτάζει,
με βλέμμα έξαλλο θολό..κι αμέσως του φωνάζει.
Θαρρείς πως βρήκες έξυπνη ιδέα Φαληρέα;
να γίνω εγώ αγρότισσα που ήμουνα μοιραία;;
Χωρίζουνε οι δρόμοι μας.. θα φύγω να σ αφήσω..
και μην φωναζεις που θα πάς;; δεν θα ξαναγυρίσω...
Μεγάλο λόγο να μην πείς, Μελιώ μου και δεν ξέρεις,
η μοίρα ήντα σού γραψε, δεν θέλω να υποφέρεις..
AFRA (χορικόν)
Στο βαθος-βαθος η Μελιω δεν ειν κακο κοριτσι
λουσα και ρουχα ηθελε να ειν της Νινα Ριτσι
φταιει σ αυτο ο Φαληρευς,δε χαλαγε χατηρι
που να το φανταζοτανε, να τονε δει μπατηρη
οι Κροισοι εγιναν φτωχοι στης ζης το χωνευτηρι
θ αντεξουν απο δω και μπρος μοναχα ψωμοτυρι?
Θα ηθελα τα υστερα, να τους ευρούν ανταμα
ας ζησουν οπου θελουνε, ας ειν στην Αλαμπαμα
βαρεθηκα νακουω πια, πως ειν μια queen drama!
Happy end ,να δωστε αδελφες,εχω αλλεργια στο κλαμα!
Ρούλα - Σμαραγδένια
Σε άλλη πολη η Μελιώ, πήγε για να ψαρέψει,
κορόιδα που θα ευρισκε,και χρήμα να μαζέψει.
Παλιά μου τέχνη κόσκινο σκέφτηκε η Μελίτη
δίνω κορμί, παίρνω λεφτά και μενω και σε ΣΠΙΤΙ...
Μα αλλιώς λογάριαζε η Μελιώ και τά χε υπολογίσει,
γιατί ακομα και ΑΥΤΟ...περνουσε λέει κρίση.
Το δυο χιλιάδες είκοσι λένε πως θα περάσει,
μα μέχρι τότε η Μελιώ θα έχει πια γεράσει.
Ο Φαληρέας πάντοτε, με κείνη ερωτευμένος
στα μέηλ που της έστελνε τό λέγε ο καημένος.
Μελιώ μου εγώ σ αγαπώ, όπως και νά σαι έλα,
εγώ σε βλέπω πάντοτε, μια όμορφη κοπέλα..
τι κι αν ριτίδες έκανες; γύρω απο τα μάτια;
σαν με κοιτάζεις βρε Μελιώ, με κάνεις δυό κομμάτια.
Τα χρόνια γρήγορα παιρνούν δεν τόχει καταλάβει,
νομίζει ακομα πως μπορεί, φωτιές καυτές ν’ ανάβει.
Βλέπει το πως κοντευει πιά να τα εβδομηνταρήσει
και με τι μούτρα τωρα πιά στον Φάλο να γυρίσει.
Ετούτα σκέφτηκε η Μελιώ..με την ουρά στα σκέλια,
στον Φαληρέα γύρισε κι αρχίσανε τα μέλια..
(Γεφυρούλα)
Κι αφού τον βρήκε
μπόσικο η Μέλιω τον Φαλούκο
Του ΄λεγε θα τον
άφηνε μονάχο σαν τον κούκο.
Εάν αυτός αρνιότανε
τα γούστα της να κάνει
Γρήγορ΄ αυτή τη σχέση
τους ζητούσε να ξεκάνει
Άκου να δεις Φαλούκο μου και μην ακούσω λέξη
γιατί θα δούμε στα στερν΄ απ' τους δυο μας ποιός θ΄αντέξει
Κλαυδία
Θέτω ως προϋπόθεση,
την αγορά τρακτέρ
ενός καλού αγροτικού και τζίπ με καρακτέρ
γιατί θα γίνω αγρότισσα, μα με προδιαγραφές
κι εσύ χρυσέ μου με φειδώ , βάζε υπογραφές....
και κουμπωμένο κράταγε Φάλο μου το πουλί σου,
γιατί κακιά ώρα θα βρεί , την κούφια κεφαλή σου,
κάνε καλούς λογαριασμούς και πρόσεχε τους "φίλους"
γιατί κουνάνε την ουρά, σαν του σπιτιού τους σκύλους,
μα έχθρα έχουν τα μάτια τους και ζήλεια η καρδιά τους
τα νύχια ακονίζουνε, Φάλο, μείνε μακριά τους...!!!
Ρούλα-Σμαραγδένια
Ελα Μελιώ μου να χαρείς και να τα ξαναβρούμε,
και γώ σε παω στη εκκλησιά να ξαναπαντρευτούμε...
(γεφυρούλα)
Ό,τι ζητήσεις μάτια
μου από εμέ θα ΄το ΄χεις
αρκεί μονάχ΄ αγάπη μου στον γάμο να ενδώσεις.
Ε ναι λοιπόν το δέχομαι γυναίκα σου να γίνω
Και στην υγειά του
σύζυγου εγώ να ξαναπίνω.
Δεν με πειράζει που
εσύ τους δείκτες της υγείας
έχεις ξεκάνει τώρα
πια, δεν είν’ της φαντασίας.
Κι εγώ το παραδέχομαι
προβληματάκια έχω
μα έχω βάλει πρόγραμμα
κι απ’ τους γιατρούς θ’ απέχω.
Ρούλα
Την άλλη μέρα η Μελιώ,είχε πολλά να κάνει,
για γάμο ετοιμαζεται… για δεύτερο στεφάνι.
Απέναντι απ το σπίτι τους είναι ενα φαρμακείο
φουργιόζα μπαίνει η Μελιώ, μα έχει πελάτες δύο.
Κ ι αφού ηρθε η σειρα της πια, με την ψυχή στο στόμα..
ρωτά τον φαρμακοποιό ..φάρμακα αν έχει ακόμα.
Για την καρδιά , για πίεση, για ζάχαρο,για σκώτι
να είναι γνήσια καλά, και οχι ότι κι ότι.
Πανες για την ακράτεια; έχεις και θερμοφόρα;
στάσου γιαγιά σιγά σιγά νομίζω πήρες φόρα.
Τι θα τα κανεις τόσα νά..καταστημα θ ανοίξεις;;
γιαγιά να μην με ξαναπείς...καλα να με ξανοίξεις.
Ομως δεν σε παρεξηγώ..έχω χαρά μεγάλη
ο Φαλος μου μου πρότεινε, να παντρευτούμε πάλι
οι φίλοι όλοι με ρωτουν τι δώρα να μου κάμουν
γι αυτό και ψάχνω μαγαζιά, να μπούν στη λίστα γάμου....
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Κι αφού επήδηξε ο Φαλιός....πήδηξε κι Μελίνη,
τωρα κοιμούνται αγκαλιά...κι οι δυό στην ίδια κλίνη..!!!
ΤΕΛΟΣ.....