Έχω ήδη αποκαλύψει το ευγενές κόλλημα που όψιμα απέκτησα με τις δαντέλες.
Και αφού έλαβα τα εγκάρδια μηνύματα υποστήριξης σας, παίρνω το θάρρος να
σας δείξω, πώς διάλεξα να συνδυάσω το ρομαντισμό με ένα
πασίγνωστο υλικό, το Powertex.
Ομολογώ ότι πολλές δημιουργίες με Powertex δεν είναι του γούστου μου και μάλλον δεν
συμμερίζομαι την επιμονή των Powertex-ανών να χρησιμοποιούν σκούρα χρώματα.
Ωστόσο, έχω συναντήσει και πραγματικά πανέμορφες κατασκευές,
οι οποίες με ενέπνευσαν δημιουργικά (χαχα) και σας παρουσιάζω τα αποτελέσματα !
Ιδού η καλλονή που ντύθηκε στα σεμέν της γιαγιάς :
Και η δύσμοιρη παραδουλεύτρα της, που προσπαθεί να μοιάσει στην κυρά της,
αλλά αδίκως, γιατί την προδίδει η ταπεινή καταγωγή της !
Διότι - ως γνωστόν - αριστοκράτισσα αν δεν γεννιέσαι, σιγά μη γίνεις ποτέ !!!
(συντρόφισσεεεεες, μην πυροβολάτε !!!)
Τη φωτογράφησα λίγα λεπτά αφότου τη γλίτωσαν από τα σκυλιά της επαύλεως !
Δυστυχώς, το φόρεμά της ... δεν τα κατάφερε !
χχχαααααα
(στην πραγματικότητα είναι κάαααπως καλύτερη ...)
(ελαφρώς "κουνημένη" φωτό, αλλά είχαν αρχίσει ήδη οι αστραπές)
Ιδέτε και δυο ωραία tutorials που θα βρείτε στο
board μου στο Pinterest με τίτλο Powertex Inspiration
Τα γλυπτά αυτά (!!!) είναι φτιαγμένα μήνες πριν, αλλά μόλις τώρα κατάφεραν να
σταθούν μπροστά στα φώτα της δημοσιότητας !
Ως εκ περισσού, να ζητήσω την επιείκειά σας, την οποία ξέρω ότι γενναιόδωρα
μου δείχνετε κάθε φορά.
Κι έτσι εγώ με τη σειρά μου παίρνω αέρα και μοιράζομαι μαζί σας
ακόμα και κατασκευές μετρίας αισθητικής !
Σε λίγο θα σας ζητήσω και τα ρέστα !
χχχαααα
Πάντως, πέρα από τ' αστεία, το να τολμώ να μοιράζομαι δημόσια κατασκευές μου, οι οποίες πόρρω απέχουν της τελειότητας είναι ένα είδος ψυχοθεραπείας. Διότι, γιατί να το κρύψω άλλωστε, υποφέρω κατά βάθος από μια γερή δόση ψυχαναγκαστικής αναζήτησης της τελειότητας σε ό,τι (άλλο) κάνω, γεγονός που καθημερινά μου κοστίζει σε ηρεμία και όχι μόνο.
Μεγάλη συζήτηση αυτή ...
Εδώ, όμως, μαζί σας, για κάποιο μαγικό λόγο, μου "επιτρέπω" να αρκούμαι στο ρεαλιστικό
και όχι στο ιδεατό, να απολαμβάνω την χαλαρότητα ενός παιδιού που δεν πρέπει να αποδείξει τίποτα σε κανένα και που νιώθει αποδεκτό όσο χαζοβιόλικα κι αν φέρεται !
Ας αναφωνήσουμε λοιπόν όλοι μαζί :
ΖΗΤΩ το blogging !!!!
ΖΗΤΩΩΩΩΩ !!!!
χαχαχα
Και αφού έκανα μια mini de profundis εξομολόγηση, ας κλείσω αυτήν την ανάρτηση
με μια φωτό που πολύ μου άρεσε, αν και ελαφρώς μελαγχολική λόγω της συννεφιάς.
Είναι από την έπαυλη της καλλονής με τα σεμέν της γιαγιάς,
εκεί που τα σκυλιά τράβαγαν το φόρεμα της παραδουλεύτρας της ...
(τί λέγαμε για χαζοβιολιά ;;;;)
Προσπαθώ να παρακολουθώ τα μπλογκ σας αλλά δυστυχώς ο χρόνος δεν επαρκεί,
για να βολτάρω στη γειτονιά μας όσο συχνά θα ήθελα, με αποτέλεσμα να χάνω επεισόδια.
Αλλά κάνω ό,τι μπορώ !
Εύχομαι να είστε όλοι γεροί και ανθεκτικοί !
Για να δούμε σιγά σιγά τη ζωή μας να κατακλύζεται από το πράσινο και την αισιοδοξία
και να διαλύονται τα σύννεφα που βαραίνουν κατά καιρούς τις καρδιές μας ...
Σας φιλώ πολύυυυυ !!!!!